Volgens de wet van 2 april 1971 betreffende de bestrijding van planten, plantaardige producten en schadelijke organismen zijn distels een te bestrijden plantensoort. Elke verantwoordelijke is, vanaf eind mei verplicht:
- het in bloei komen van schadelijke distels met alle middelen te beletten;
- de zaadvorming te beletten (na de bloei vormt er zich een knop waarin het zaad zit);
- de uitzaaiing te beletten (als de knop openbarst, verspreid het zaad zich).
Hij dient daartoe alle middelen aan te wenden zodra hij hun aanwezigheid vaststelt of deze hem door een overheidspersoon wordt gemeld. Als hij of zij dit niet, onvoldoende of ondoelmatig doet, kan door de politie een proces-verbaal opgesteld worden. De distels kunnen dan ambsthalve en op kosten van de overtreder gemaaid worden.
Met verantwoordelijke wordt bedoeld: de eigenaar, huurder, gebruiker, publiek- of privaatrechtelijk persoon die een recht uitoefent op cultuurgronden, braakliggende gronden, bossen of elk ander terrein daarin begrepen, de gronden van nijverheidsinstellingen, gebouwen, opslagplaatsen en elk voorwerp dat drager kan zijn van schadelijke organismen)
Vier soorten worden beschouwd als schadelijke distels: de akkerdistel, de kale jonker, de speerdistel en de kruldistel. De meest duurzame en milieuvriendelijke manier om ze te bestrijden is ze met de hand uittrekken net voor de bloeiperiode. Men moet wel trachten om zoveel mogelijk van de wortelstokken mee te verwijderen. Hopelijk volgt daarna veel regen zodat de rest van de wortels kan wegrotten in de grond. Wie zijn stuk grond wenst te ontdoen van distels door middel van begrazing, dient zich een ezel aan te schaffen. Zij zijn namelijk de enigen die distels eten.